Kanker, wat is dat nou precies? •
Kanker, maligne tumor, kwaadaardige celgroei, het zijn heel bedreigende woorden op het moment dat je de diagnose kanker krijgt. Dit is ook geen aandoening waar je eenvoudig over praat. Maar wat is het nou eigenlijk . En is de gedachte dat je er dood aan gaat wel zo reeël?
Abnormale celgroei in het lichaam kan verstoort raken door allerlei chemische stoffen. Denk daarbij aan bijvoorbeeld nicotine, asbest, aspartaam. Straling door zonlicht of röntgen, maar ook straling door UMTS is niet helemaal onverdacht. Stress is meestal de reden waardoor van alles verkeerd kan gaan. Maar ook voeding speelt een belangrijke rol, met name bij darm- en alvleesklier kanker. Alle hier genoemde factoren afzonderlijk kunnen een verstoorde celgroei genereren, maar meestal zie je dat er sprake is van een combinatie van die factoren, waardoor de echte oorzaak moeilijk te achterhalen is.
De celgroei is verstoord, er ontstaat schade in de cel. Die cellen verslechteren in hun inwendige stofwisseling. De pomp die stoffen de cel in en uit kan brengen (de natrium/kaliumpomp), raakt verstopt en de cel krijgt zijn voeding niet meer via de gewone weg binnen. Die cel voedt zich via een proces van vergisting. De afweercellen in het lichaam kunnen moeilijk bij deze cellen komen. De vervormde cellen worden niet als ‘vreemd’ herkent waardoor die cellen ongeremd kunnen groeien. De oncontroleerbare cel gebruikt echter nog wel bouwstenen uit het lichaam om te kunnen groeien. Hierdoor wordt je moe en verlies je gewicht.
(Een gewone cel gebruikt zuurstof en suikers voor zijn groei, een geïsoleerde cel maakt gebruik van vergistingsproducten.)
Elke degeneratieve ziekte, zoals artrose, kanker, reuma, vetzucht maar ook suikerziekte lijkt te beginnen met een verstoorde celgroei. Mijn visie is dat alvorens het proces van de degeneratie van de cel inzet, vermoeidheid in het lichaam de basis is. Het lichaam is niet meer in staat zijn eigen energie te vormen. Doordat het in verwarring is, door verhoogd verbruik van energie, of doordat het bezig is verschillende aandoeningen tegelijk op te ruimen. De mitochondriën, de energie-leveranciers van een cel, raken vermoeid en laten het uiteindelijk afweten. Dit heeft een verstorend effect op de hersenen, die alles controleren. De hersenen geven dan een hormoon af dat de longen aanzet tot een snellere ademhaling. De darmen worden onrustiger, en je gaat hoog en oppervlakkiger ademen, maar krijgt eerder minder dan meer lucht binnen. Je voelt je opgejaagd, wordt stijver. Je lichaam verzuurt en lokale verzwakkingen (een litteken, een restontsteking)o.i.d. zouden dan uiteindelijk een kankerreactie kunnen geven, of een reumatisch beeld of een spierziekte, of welke degeneratieve aandoening dan ook.